Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus papież Pius IX w bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Papież pisał tak:
Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć.
Tym samym kto by tej prawdzie zaprzeczał, sam wyłączyłby się ze społeczności Kościoła, stałby się odstępcą i winnym herezji.
Maryja od momentu swojego poczęcia została zachowana nie tylko od wszelkiego grzechu, którego mogłaby się dopuścić, ale również od dziedziczonego przez nas wszystkich grzechu pierworodnego. Stało się tak, chociaż jeszcze nie była wtedy Matką Boga. Bóg jednak, ze względu na przyszłe zbawcze wydarzenie Zwiastowania, uchronił Maryję przed grzesznością. Maryja była więc poczęta w łasce uświęcającej, wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego (np. śmierci – stąd w Kościele obchodzimy uroczystość Jej Wniebowzięcia, a nie śmierci). Przywilej ten nie miał tylko charakteru negatywnego – braku grzechu pierworodnego; posiadał również charakter pozytywny, który wyrażał się pełnią łaski w życiu Maryi.
Historia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją czystą, bez skazy, niewinną. W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Późniejsi teologowie, szczególnie św. Bernard i św. Tomasz z Akwinu zakwestionowali wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ – według nich – przeczyłoby to dwóm innym dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII w. Jan Duns Szkot, który wskazał, że uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już mocą odkupieńczego zwycięstwa Chrystusa. W 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+ 1572 r.) zaczęto obchodzić w całym Kościele.
W czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirous przedstawiła się mówiąc: „Jestem Niepokalane Poczęcie”.
Kościół na Wschodzie nigdy prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi nie ogłaszał, gdyż była ona tam powszechnie wyznawana i praktycznie nie miała przeciwników.
Warto zwrócić uwagę, że teologia rozróżnia niepokalane poczęcie i dziewicze poczęcie. Niepokalane poczęcie dotyczy ustrzeżenia Maryi od chwili Jej poczęcia od grzechu pierworodnego (przywilej, cud w porządku moralnym). Dziewicze poczęcie polega natomiast na tym, że Maryja poczęła w sposób dziewiczy „za sprawą Ducha Świętego” Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa (przywilej, cud w porządku natury).
Kościół Wschodni ustalił tylko jeden typ ikonograficzny w X w. Obraz przedstawia spotkanie św. Joachima ze św. Anną przy Złotej Bramie w Jerozolimie. W tym bowiem momencie według tradycji wschodniej miał nastąpić moment poczęcia Maryi. Ikonografia zachodnia jest bogatsza i bardziej różnorodna. Do najdawniejszych typów Niepokalanej (XV w.) należy Niewiasta z Apokalipsy, „obleczona w słońce”. Od czasów Lourdes powstał nowy typ. Ostatnio bardzo często spotyka się także Niepokalaną z Fatimy. Dokoła obrazu Niepokalanej często umieszczano symbole biblijne: zamknięty ogród, lilię, zwierciadło bez skazy, cedr, arkę Noego.
Zgodnie z kanonem 1246 Kodeksu Prawa Kanonicznego w dniu dzisiejszym mamy obowiązek uczestniczyć w Eucharystii. Jednakże na mocy dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 4 marca 2003 r. Polacy są zwolnieni z tego obowiązku (ze względu na fakt, że nie jest to dzień ustawowo wolny od pracy). Nie jesteśmy zatem zobowiązani do udziału we Mszy św. i powstrzymania się od prac niekoniecznych. Jeśli jednak mamy taką możliwość – powinniśmy wziąć udział w Eucharystii.
Transmisja Mszy Świętej z naszego kościoła parafialnego – godz. 16:45
Słowo papieża Jana Pawła II na dzisiejszą uroczystość:
JAN PAWEŁ II
Rozważanie przed modlitwą «Anioł Pański».
8 XII 1997 – NIEPOKALANA NASZYM WZOREM
1. Kościół świętuje dzisiaj uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny — dzień bardzo drogi sercu chrześcijańskiego ludu. Święto to, obchodzone na początku roku liturgicznego, w okresie Adwentu, rozjaśnia swoim światłem drogę Kościoła ku Bożemu Narodzeniu.
Tłem dzisiejszej uroczystości jest biblijna ikona zwiastowania, w której rozbrzmiewa tajemnicze pozdrowienie Anioła: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą» (Łk 1, 28).
«Pełna łaski!» Oto Maryja — taka jakiej pragnął Bóg, ukształtowana zgodnie z Jego odwiecznym, niezbadanym zamysłem: istota stworzona, napełniona całkowicie Bożą miłością, doskonale dobra, piękna i święta.
2. «Człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce» (1 Sm 16, 7). Serce Maryi zwrócone jest całkowicie ku wypełnieniu woli Bożej. Dlatego Najświętsza Panna jest wzorem chrześcijańskiego oczekiwania i nadziei.
Rozważanie biblijnej sceny zwiastowania pozwala nam zrozumieć, że Boże orędzie nie zaskakuje Maryi, ale przeciwnie — zastaje Ją czuwającą i gotową, skupioną w głębokim milczeniu, w którym rozbrzmiewają obietnice proroków Izraela, zwłaszcza słynna mesjańska zapowiedź Izajasza: «Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel» (Iz 7, 14).
W Jej Sercu nie ma nawet cienia egoizmu: Maryja nie pragnie niczego dla siebie, a jedynie chwały Bożej i zbawienia ludzi. Nawet szczególny przywilej, na mocy którego została zachowana od grzechu pierworodnego, nie jest dla niej tytułem do chwały, ale wezwaniem do całkowitego oddania się na służbę odkupieńczej misji Syna.
3. Drodzy bracia i siostry, dla współczesnej ludzkości, która przygotowuje się do wejścia w trzecie tysiąclecie, Niepokalana jest wzorem oczekiwania i Matką nadziei. Uczy nas unikać fatalizmu i biernej rezygnacji, a także wszelkich pokus milenarystycznych. Uczy nas patrzeć w przyszłość z przekonaniem, że Bóg wychodzi nam na spotkanie; my jesteśmy powołani, aby przygotować się na to spotkanie przez modlitwę i czujne oczekiwanie.
Patrząc na Pannę Mądrą, uczymy się być gotowi, abyśmy mogli stanąć przed Chrystusem, gdy powróci w chwale. Niech Maryja pomoże nam wyjść na spotkanie Pana z żywą wiarą, radosną nadzieją i czynną miłością.
Na podstawie: 8 grudnia – Niepokalane Poczęcie NMP – brewiarz.pl
Jan Paweł II – Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański – 08.12.97 – „Niepokalana naszym wzorem”
– opoka.org.pl
