Niedziela Zmartwychwstania jest zakończeniem Wielkiego Tygodnia i celebracją radości i triumfu zmartwychwstałego Jezusa. Wprawdzie każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania Chrystusa, ale Niedziela Zmartwychwstania jest z nich najbardziej uroczysta – stanowi według kalendarza liturgicznego ostatni dzień Triduum Paschalnego. Wynika to z faktu, że Kościół przejął żydowską rachubę czasu, dlatego obchód niedzieli oraz uroczystości rozpoczyna się wieczorem dnia poprzedniego. Nie ma zatem pokrycia z rokiem kalendarzowym. Tym samym do obchodów Zmartwychwstania Pańskiego zaliczana jest już Wigilia Paschalna, mająca miejsce w sobotę wieczorem. Wówczas też zaczyna obowiązywać biały kolor szat liturgicznych, przyporządkowany dla całego okresu wielkanocnego.
W niedzielę rano (o świcie) obchody Zmartwychwstania rozpoczynają się uroczystą procesją z Najświętszym Sakramentem wyniesionym z grobu Pana Jezusa. W procesji rezurekcyjnej niesie się figurę zmartwychwstałego Chrystusa. Umieszcza się ją potem w prezbiterium aż do uroczystości Wniebowstąpienia. Obok figury stawia się krzyż z czerwoną stułą, nie mniej wymowny symbol Chrystusa-Kapłana, który złożył sam siebie na Ofiarę za grzechy świata.
Po procesji wierni powracają do kościoła na tzw. Mszę św. rezurekcyjną (łac. resurrectio oznacza „zmartwychwstanie”). Czytania w trakcie Liturgii Słowa przedstawiają świadectwo św. Piotra o zmartwychwstaniu Chrystusa (Dz 10, 34; 37-43), wezwanie do wierności „temu, co w górze” (Kol 3, 1-4) oraz relację o przybyciu kobiet i Apostołów do pustego grobu (J 20, 1-9). Dalej Msza święta przebiega według stałego porządku.
W polskim zwyczaju, po porannej rezurekcji rodzina zasiada do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń i dzieleniem się święconką z koszyczka. Na stołach znajdują się jajka, wędliny, wielkanocne baby i mazurki. Stoły zdobione są bukietami z bazi i pierwszych wiosennych kwiatów. W niektórych regionach, np. na Śląsku, rodzice chowali w domu lub w ogrodzie koszyczki ze słodyczami, prezenty od wielkanocnego zajączka, na poszukiwanie których wyruszały dzieci. Zwyczaj ten obecnie rozpowszechnił się w formie obdarowywania się w tym dniu drobnymi upominkami, tzw. zajączkami.
Świętowanie Wielkanocy rozciąga się na kolejne osiem dni – oktawę wielkanocną, a szerzej na cały Okres wielkanocny, trwający 50 dni, a którego zakończeniem jest dzień pięćdziesiątnicy – Niedziela Zesłania Ducha Świętego.
