To nie dzień żałoby, ale powinien być wypełniony zadumą nad cudem Zmartwychwstania. Wielka Sobota upamiętnia zstąpienie Jezusa do piekła. Podczas tego zstąpienia Chrystus reprezentował zarówno boskość jak i jego ludzką duszę, podczas gdy jego ciało pozostawało w grobie chronione łaską Bożą. W czasie spędzonym w podziemiu Jezus triumfuje nad diabłem i uwalnia dusze sprawiedliwych, przenosząc je do nieba. Dopiero gdy misja zostanie wypełniona, dusza i boskość powracają, aby ponownie połączyć się z nieskażonym ciałem. Wtedy następuje czas Zmartwychwstania.
W Wielką Sobotę odbywa się, tak bardzo lubiane przez wszystkie dzieci, święcenie pokarmów. Przyprowadzamy do kościoła dzieci z koszyczkiem „do pokropienia”. Wtedy też nawiedzamy Jezusa w grobie, z nadzieją w sercu czekając na jutrzejsze Zmartwychwstanie.
Po zachodzie słońca wraz z zapaleniem świecy paschalnej i proklamując światło Chrystusa, rozpoczyna się Wigilia Paschalna – jest to najbardziej uroczysty wieczór w roku liturgicznym. Wigilia Paschalna nie jest częścią Wielkiej Soboty, jej radosna liturgia należy już do obchodów Dnia Zmartwychwstania. Obchód Wigilii Paschalnej składa się z czterech części: Liturgii Światła, Liturgii Słowa, Liturgii Chrzcielnej i Liturgii Eucharystycznej. W czasie Liturgii Światła kapłan przed kościołem poświęca ogień, odpala paschał, wnosi uroczyście światło do ciemnego kościoła i śpiewa Orędzie Paschalne. W drugiej części są czytane fragmenty Pisma Świętego, w których rozważamy, co Bóg uczynił dla nas od początku świata. Podczas Liturgii Chrzcielnej ksiądz dokonuje poświęcenia wody, a wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. Odnowieni biorą udział w Mszy Paschalnej, w czasie której zabrzmią wszystkie dzwony i dzwonki.
